بلاگ

به دست‌ های عطیه هنگامی که لقمه می گیرد نگاه می کنم. یاد دستان مردانه ی حنیف می افتم وقتی دیشب در آن فاصله ی کم از من ایستاده بود و حس می کردم توی چنگش گیر افتاده ام. عطیه می گوید: _بفرمایید… بسم الله …

همه جا تاریکِ تاریک است. چشم هایم جایی را نمی بیند. هوا به شدت گرم شده و انگار از شدت گرما هیچ جوری نمی شود نفس کشید. یقه‌ی لباسم را با دست شل می کنم. صدای داد و فریاد به گوشم می رسد. انگار چند …

تعارفم می کند به نشستن و با اینکه دوست ندارم خانه‌ی تمییزش را کثیف کنم اما جان ایستادن هم ندارم و در نهایت گوشه ای از مبل سه نفره را برای نشستن انتخاب می کنم. عطر خوش قیمه و لیمو عمانی مشامم را پر می …

وقتی روی صندلی ماشینش می نشینم هنوز باورم نمی شود که از چه معرکه ای نجاتم داده. باید تا عمر دارم دعاگویش باشم‌. هنوز بالای قاب عینک مشکی‌اش اخم غلیظی دارد ولی با آرامش رانندگی می کند. موبایلش زنگ می‌خورد. تکیه می دهم به در …

وحشت دارم از نگاه کردن به آینه‌ های آسانسور. هیچ وقت توی زندگی تا به این حد بدبختی نکشیده بودم. کاش به‌منش را تنها رها نمی کردم. اگر حنیف و شاهین بلایی سرش می آوردند چه؟ اما خب خودش اصرار کرد به رفتنم. تازه مگر …

شبیه دیوانه ها جیغ می زنم و فحش می‌ دهم و مشت می کوبم. حنیف مچ دستانم را روی هوا می گیرد و می گوید: _زنجیر پاره کردی؟ یا به شخصیت محترمت برخورد؟ به خدا اگه چند ساعت پیش حرف های پشت تلفنت به شاهین …